Als in een moderne versie van ‘The Sound of Music’ vormen Pieter en Marlies samen met vijf pleegkinderen en de dochter van Pieter een samengesteld gezin. Marlies verhuisde ruim drie jaar geleden vanuit Limburg naar Beverwijk en trok met vijf pleegkinderen – en twee hondjes – bij Pieter en zijn dochter in.
Je moet niet denken: ‘leuk, we nemen er een kindje bij’
Als in een moderne versie van ‘The Sound of Music’ vormen Pieter en Marlies samen met vijf pleegkinderen en de dochter van Pieter een samengesteld gezin. Marlies verhuisde ruim drie jaar geleden vanuit Limburg naar Beverwijk en trok met vijf pleegkinderen – en twee hondjes – bij Pieter en zijn dochter in.
“Hé zie je wel. Je hebt er toch dingen van meegekregen.”
De meesten van ons weten dat honden heel veel liefde en plezier kunnen brengen. Minder mensen weten dat ze ook een spiegeling van de houding en het gedrag van mensen zijn. Het verband tussen eigen gedrag en dat van de hond wordt ingezet bij de Co-hond trainingen die ook voor jongeren met specifieke problematiek heel geschikt zijn. Tijdens de trainingen werken jongeren (onbewust) aan hun expressiviteit en timing, aan hun non-verbale communicatie en aan de vergroting van het eigen observatievermogen. De trainingen hebben ook een positieve invloed op zelfinzicht & motivatie.
‘Eigenlijk is het ideaal, want het is vertrouwd en goed’
Jessica en Marcel zijn respectievelijk 44 en 42 jaar oud en hebben samen dochters Cindy van 10 en Marle van 8. Ze wonen in een gezellig huis in Beverwijk. Jessica en Marcel hadden al voor de geboorte van hun eigen kinderen het idee dat ze graag een pleegkind wilden opvangen. Waar dat idee precies vandaag kwam weten ze niet, want ze hebben beiden in de familie geen voorbeelden van mensen die met pleegzorg te maken hebben. Toen ze op een bepaald moment een televisiespotje zagen over pleegzorg, hakten ze de knoop door, namen contact op met Kenter en daardoor ging het balletje rollen. Jessica en Marcel vertellen over hun gezin, over hun eigen kinderen en over pleegdochter Floor.
Zorgzaamheid, liefde en vertrouwen zijn datgene waar het in het leven écht om gaat
Vincent en Marjan zijn beiden 54 jaar oud en wonen in Haarlem. Hun gezin is altijd al samengesteld geweest; Marjan had twee dochters uit een eerder huwelijk en Vincent een zoon. Alle eigen kinderen wonen inmiddels op zichzelf en er zijn ook al kleinkinderen. Vincent en Marjan hebben in 2015 hun eerste pleegkind in huis verwelkomd. Van pleeggezin werd het gezin een aantal jaren later projectgezin. Kinderen die in een projectgezin worden geplaatst, hebben meer begeleiding nodig dan in een gewoon gezin geboden kan worden. Vincent is in dienst van Kenter pleegzorg. Daardoor is hij voltijd thuis voor de kinderen.
Door KTC goed voorbereid
Joan (19) is opgegroeid in een pleeggezin. Na het pleeggezin is ze – toen ze achttien werd – in het KTC (Kamer Trainings Centrum) gaan wonen.” Ik was aan een nieuwe stap toe. Hoewel het meeste wel goed gaat, heb ik nog wel hulp nodig bij het regelen van mijn financiële zaken. Ik weet bijvoorbeeld niet goed hoe ik mijn administratie op orde moet brengen en hoe ik rekeningen moet betalen. En – eerlijk is eerlijk – ook bij persoonlijke problemen kan ik nog best wat ondersteuning gebruiken. Die ondersteuning en hulp krijg ik hier, van de leiding die aanwezig is op het KTC.” Verder lezen →
FNB: voor iedereen positieve ervaring
Een half jaar geleden overleed de partner van Tineke. Ze bleef achter met twee kleine kinderen van twee en vier jaar. Buiten het enorme verdriet over het verlies van haar grote liefde had ze nog een andere belangrijke zorg. Hoe kon ze haar peuter en kleuter het best door deze tijd loodsen? Daarnaast stuitte ze op allerlei problemen van praktische aard. Die problemen varieerden van het vinden van een oppas tot het inschakelen van een klusjesman. Tineke vertelt over het Familie Netwerk Beraad (FNB), dat met haar werd georganiseerd. Verder lezen →
Ook sterk karakter kan breken
Sandra’s ouders voeren een permanente strijd. Sandra en haar twee zusjes zijn jarenlang getuige van veelvuldige ruzies. Sandra wordt agressief en krijgt last van depressies. Als haar ouders besluiten uit elkaar te gaan, begint voor Sandra een lange weg die loopt via justitie en jeugdzorg.
Het lastigste is het verdriet van kinderen
Pleegouders Anne en Jelmer wonen in een gezellig huis in een rustige straat in Driehuis. Anne vertelt over de keuze voor pleegzorg en over haar gezin. Ze praat ook over het verdriet dat pleegkinderen kunnen hebben over het gebrek aan contact met hun natuurlijke ouders en over wat zij en haar man het allerbelangrijkste vinden voor een kind.
Heel gewoon anders
“Ik heb een hekel aan het woord ‘anders’. Elk kind is anders, in de zin van uniek.”
“Daniël was als baby al ‘anders’. Ik heb eigenlijk een hekel aan dat woord want elk kind is anders, in de zin van uniek.” Susan is moeder van Daniël (bijna 6) en Eva (2). Ze vertelt over de therapie die haar zoon kreeg naar aanleiding van zijn gedrag dat ‘anders’ was dan dat van andere kinderen.