Ervaringen

Heel gewoon anders

“Ik heb een hekel aan het woord ‘anders’. Elk kind is anders, in de zin van uniek.”

“Daniël was als baby al ‘anders’. Ik heb eigenlijk een hekel aan dat woord want elk kind is anders, in de zin van uniek.” Susan is moeder van Daniël (bijna 6) en Eva (2). Ze vertelt over de therapie die haar zoon kreeg naar aanleiding van zijn gedrag dat ‘anders’ was dan dat van andere kinderen.

Verder lezen →

Opa en oma werpen zich op als pleegouders voor kleindochters

“Onze kleindochters zijn 12 en 14 jaar oud. Onze schoondochter is een paar jaar geleden van onze zoon gescheiden. Onze schoondochter leek aanvankelijk de zorg voor kinderen, huis en werk goed op te kunnen brengen. Op een bepaald moment merkten we dat het minder goed ging. Onze schoondochter raakte overbelast en werd “pedagogisch onmachtig”, zoals dat zo mooi heet. Ze was niet meer in staat om haar kinderen de begeleiding te geven die ze nodig hadden. De meisjes zijn toen – om hun moeder tijdelijk te ontlasten – voor ongeveer een jaar bij ons in huis gekomen. Zo werden we pleegouders voor onze kleindochters. Na dat jaar zijn ze weer thuis gaan wonen.” lees verder!

Je kunt de wereld niet veranderen

“We kregen een meisje van acht maanden. Ze was mishandeld, in een kast opgesloten en er was met haar gegooid. Ze was van binnen en van buiten enorm beschadigd. Ik het begin huilde ze alleen maar en wij bleven dag en nacht met haar rondlopen. Langzamerhand kwam ze tot rust.”

Verder lezen →

Als de shuttle valt, is het spel afgelopen

Ellen is ambulant hulpverlener bij Kenter en begeleidt gezinnen die te maken hebben met problemen op het gebied van opvoeden en opgroeien. “Bij Kenter Jeugdhulp bekijken we een kind als onderdeel van het geheel aan leefgebieden en relaties waarin het opgroeit. Dat hele systeem, zoals we dat noemen, is groter dan alleen het gezin. We betrekken dan ook altijd alles en iedereen bij het zoeken naar oplossingen. Je kunt een moeder prachtige opvoedingstips geven maar als ze steeds bang is dat de deurwaarder op de stoep staat als de bel gaat, dan moet je ook wat aan die schuldenproblematiek doen.”

Verder lezen →

Projectgezin blijkt gouden greep

Liesbeth (34) woont in Haarlem. Ze heeft een goede baan, een fijn huis en een vriend waarmee ze een zoontje van anderhalf heeft. Uit voorgaande relaties heeft ze twee andere kinderen: Robert (14) en Oscar (8). Sinds een paar jaar is Oscar regelmatig agressief, niet alleen in het gezin, maar ook op school. Dat uit zich op allerlei manieren: schreeuwen, treiteren, slaan, schoppen, woedeaanvallen.

Verder lezen →

Uitzonderlijke ‘zorg op maat’ constructie blijkt allerbeste oplossing

Als de vriendin van Monique overlijdt, laat zij haar man en 12 jarige dochter Peggy achter. Omdat de vader van Peggy de verzorging van zijn dochter niet meer aan kan, neemt Monique die taak op zich. Samen met Peggy zoeken Monique en haar gezin naar de allerbeste mogelijkheden voor Peggy. In dit artikel vertelt Monique over de aanvankelijk moeizame zoektocht en de uiteindelijke unieke oplossing.

Verder lezen →

Toekomst met vertrouwen tegemoet

Simone is 18 jaar en woont samen met haar moeder in Heemskerk. Ze is vier jaar geleden gestart met behandeling bij het Kinder & Jeugdtraumacentrum (KJTC) van Kenter Jeugdhulp. De diagnose die toen werd gesteld was een Post Traumatische Stress Stoornis en conversieproblematiek. Simone is nu in de afrondende fase van haar behandeling.

Verder lezen →

Ik ben een heleboel, maar niet consequent

Voor de deur van het huis zit een grote rode kater, die gelijk met mij naar binnenloopt als de deur opengaat. Ik word welkom geheten door Karin. Ze heeft een schattige baby op haar arm. Ik verkeer in de veronderstelling dat het kindje van haar is. Ze lacht. “Nee, het kindje is van mijn dochter van 14 die vier maanden geleden is bevallen”.

Verder lezen →

Het allermooiste is de groei

Elise en Paul vormen samen met hun zes kinderen een projectgezin. Van twee van de zes kinderen zijn ze de biologische ouders. Van de twee oudsten en de twee jongsten zijn ze projectouders. Elise en Paul zetten aanvankelijk in op relatief kortdurende opvang van twee kinderen voor maximaal anderhalf jaar. Elise: “We hadden ons niet gerealiseerd dat we zo veel van die kinderen zouden gaan houden dat we ze helemaal niet meer konden missen.”

Verder lezen →

We voelen dat we dóór kunnen

Quinten is één van de twee zoons van Ariane en Michel. In vergelijk met zijn broertje en andere kinderen reageerde Quinten op een andere manier op situaties. Ook op de kleuterschool merkten de begeleidsters dat Quinten ‘anders’ was. Zij gaven de ouders het advies om met Quinten naar een kinderarts te gaan. Moeder Ariane vertelt.

Verder lezen →