Iets dat het leven moeilijk maakt
“Simon was een kind dat graag alles beter wilde doen dan anderen en iets had wat het leven moeilijk voor hem maakte. Hij piekerde bijvoorbeeld veel. Ook had hij last van dwanghandelingen. Hij moest bijvoorbeeld als klein kind al heel vaak zijn handen wassen. Hij zei dan tegen me dan zijn handjes vies waren, ook al had hij ze net schoongemaakt.”
Een kind dat niet meer wil leven
“Eenmaal op school bleek Simon erg slim te zijn. Zo slim, dat hij zich verveelde zich in de klas. In overleg hebben we besloten hem een klas over te laten slaan, van groep vier naar groep zes. Twee jaar later liep hij vast. En toen hadden we ineens een jongetje van elf dat zei dat hij er helemaal geen zin meer in had, niet meer wilde leven. Dat was echt heel moeilijk.”
Geen vrienden
“We hebben psychologische hulp gezocht voor Simon. De psycholoog stelde na een paar gesprekken voor Simon naar een andere school te laten gaan. Wij vonden dat een goed idee. Hij had helemaal geen vrienden en was ongelukkig op school. Op zijn nieuwe school leerde hij spelen: bomen klimmen, sloten springen, knutselen. Hij raakte heel veel spanning kwijt.”
Kenter
“Na de basisschool ging Simon naar het gymnasium. Schakelen met leeftijdgenoten ging hier wat makkelijker, waarschijnlijk omdat de kinderen in de klas hetzelfde niveau hadden. Het ging een tijd goed, maar zo’n jaar geleden begon hij weer te piekeren. Hij had het idee dat mensen hem haatten om dingen die in het verleden waren gebeurd. Die gebeurtenissen uit het verleden werden door hem steeds negatiever gemaakt. De gedachten leidden er uiteindelijk toe dat hij opnieuw in een negatieve spiraal raakte waarbij hij het leven niet meer zag zitten. Hij werd ook boos op alles en iedereen om hem heen. De huisarts verwees ons naar Kenter.”
Spiegel
“Simon is pas een paar maanden onder behandeling bij Kenter, maar we merken dat het beter gaat. Hij heeft elke week een gesprek bij Kenter en wij krijgen ouderbegeleiding. De begeleiding doet ons goed. We kunnen vragen stellen en onze begeleider geeft ons inzicht in ons eigen gedrag, want het blijft een wisselwerking. Ik schrik soms wel van de spiegel die onze begeleider ons voorhoudt. Maar we leren er veel van en we zien resultaat. We kunnen nu door de technieken te gebruiken die ons worden aangeleerd, beter paal en perk stellen aan ongewenst gedag bij Simon en dat werkt voor alle partijen goed. Simon heeft nu ook vrienden, al zijn het er niet veel. Hij is wie hij is en hij zal waarschijnlijk altijd wel last blijven houden van dwanggedachten. We hopen dat hij om leert gaan met wat hem problemen oplevert. Dat hij niet verdrinkt in negatieve gedachten en zekerder wordt. We hebben er nu meer vertrouwen in dat hem dat zal lukken. Je wilt je kind gewoon gelukkig zien. Dat is voor een ouder het aller belangrijkste.”