De ouders van Victor (19) besluiten acht jaar geleden te gaan scheiden. Helaas mondt de scheiding uit in een heftige strijd tussen de ouders. Victor en zijn twee oudere broers en jongere zusje komen in wat een vechtscheiding wordt, tussen de ouders in te staan. Victor lijkt door de situatie het meest getroffen te worden en zoekt zijn heil in vluchtgedrag, aansluiting bij verkeerde vrienden en blowen. De ouders van Victor begrijpen dat er wat moet gebeuren en trekken aan de bel. Victor en zijn moeder vertellen openhartig over de tijd die achter ze ligt, over hoe het nu met ze gaat en over de toekomst.
Els: “Na mijn scheiding lukte het absoluut niet om samen door één deur te gaan met de vader van Victor. Hoewel we allebei wel zagen dat de kinderen onder de situatie leden, lukte het ons niet om de manier waarop we met elkaar omgingen te veranderen. Maar het ging echt niet goed met Victor. Hij had verkeerde vrienden waar hij veel over de vloer kwam en bleef bij die mensen op een bepaald moment zelfs ook zo’n beetje wonen. Ik wist dat hij veel blowde en we voelden wel dat hij steeds onbereikbaarder voor ons werd. Op een gegeven moment werd jeugdhulp ingeschakeld.”
Victor: “Eigenlijk deed ik de hele dag niks. Ik had mijn school wel afgemaakt maar wist niet wat ik verder moest of wilde. Bij die vrienden kon ik altijd terecht en dan was ik tenminste thuis uit de ruzie. Toen jeugdhulp werd ingeschakeld, volgden er heel veel gesprekken met mij en met mijn ouders. Uiteindelijk kwam Kenter in beeld. Het lukte de hulpverlener van Kenter om mijn ouders op één lijn te krijgen.”
Els: “Mijn ex-man en ik kregen handvatten voor de omgang met elkaar en de omgang met de kinderen. Dat werkte goed. Maar volgens de hulpverlener van Kenter speelde er meer bij Victor. Hij stelde voor om Victor te laten testen. Dat is gebeurd en uit de tests bleek dat Victor een ondergemiddeld IQ van 75 heeft. Voor ons vielen er door die conclusie wel een aantal puzzelstukjes op zijn plek. We konden bepaald gedrag en bepaalde eigenschappen van Victor beter plaatsen en we konden er rekening mee houden.”
Victor: “Ik kon totaal niet plannen en organiseren en ik had helemaal geen overzicht over dingen. Ik wilde wel, maar ik kon niet. Via Kenter ben ik stage gaan lopen in een bedrijfsrestaurant. Daar heb ik heel veel geleerd en ik vond het ook heel leuk. Na een maand of zeven ben ik – ook via Kenter – bij een facilitaire dienst gaan werken. Ook dat was leuk en leerzaam. Maar omdat het stages waren, kreeg ik niet betaald. Ik vond op een gegeven moment wel dat het tijd werd om zelf ook echt geld te gaan verdienen. Ik heb dat bij Kenter overlegd en via hen ben ik terecht gekomen bij een organisatie die jongeren aan het werk helpt. Ik kon aangeven wat ik wilde en ik heb besloten te solliciteren bij een hoveniersbedrijf. Ik had tijdens mijn stage bij een facilitaire dienst ook al een paar keer in de tuin gewerkt en had gemerkt dat ik buiten lekker met mijn handen bezig zijn echt fijn vond.”
Els: “We merkten dat het beter ging met Victor. Hij begon zijn draai te vinden. Hij woonde inmiddels binnen één van de voorzieningen van Kenter waar hij leerde voor zichzelf te zorgen. Koken, kamer opruimen, zaken regelen… Allemaal praktische vaardigheden die je nodig hebt als je op jezelf wilt gaan wonen. En hij werd ook gelukkiger. Inmiddels lukte het mij en mijn ex-man ook steeds beter om met elkaar over de kinderen en over ander zaken te overleggen. Ook met de momenten waarop de omgang niet goed verliep leerden we van de hulpverlening van Kenter beter omgaan.”
Victor: “Vanaf het moment dat ik bij Kenter terecht ben gekomen is het eigenlijk allemaal alleen maar omhoog gegaan. Ik werk nu fulltime bij het hoveniersbedrijf en verdien mijn eigen salaris. Binnenkort mag ik intern starten met het behalen van mijn rijbewijs. Het wonen in de voorziening van Kenter gaat goed. Ik heb veel vrienden en inmiddels ook een vriendin.”
Els: “We bespreken alles goed met Victor. Het is nog steeds zo dat hij niet altijd doordrongen is van de consequenties van wat hij in zijn enthousiasme allemaal wil doen, maar door goed te overleggen kunnen we alles goed in banen leiden. Als het niet goed gaat met de kinderen, gaat het ook niet goed met de ouders. Mijn ex-man en ik hebben inmiddels allebei los van elkaar een stabiel eigen leven opgebouwd en de kinderen zijn welkom bij ons allebei. We zijn blij dat we bij Kenter terecht zijn gekomen en zo geholpen zijn. Doordat Victor nu zo goed op zijn plek zit ziet de toekomst er voor het hele gezin een stuk rooskleuriger uit.”
Victor: “Alles gaat beter. Er is een tijd geweest dat ik alleen maar ruzie met mijn broers en zusje en met mijn ouders had. Dat is nu al een hele tijd niet meer gebeurd. Ik ben lekker aan het werk, heb een regelmatig leven en verdien mijn eigen geld. Ik ga niet teveel vooruit kijken, anders kan ik het niet overzien. Het gaat nu goed en dat is wat telt!”