Vorige week werd je 6 jaar; wat is dat een prachtige leeftijd. Onbevangen en vol verwachting keek je uit naar die dag. “Ik ben over 6 nachtjes jarig, ….ik ben over 5 nachtjes jarig”.
Je vertelde het aan iedereen. Een dag voor je echte verjaardag begon ’t feest al. Je (bio) papa kwam bij ons thuis om je verjaardag te vieren. Heerlijk 2 uurtjes lang met papa…..taartje , zingen, cadeautjes, spelen, knuffelen, kortom GENIETEN. Daarna de echte dag!!! Eindelijk was je jarig. Wat was je trots met je mooie feestjurk aan en die prachtige lach op je gezicht.
Trakteren, cadeautjes, pannenkoeken, visite, kortom GENIETEN. De dag na je verjaardag was nog een feestdag. Je (bio) mama kwam bij ons thuis om je verjaardag te vieren.
Weer taart, weer zingen, weer cadeautjes, weer spelen, weer knuffelen, kortom weer GENIETEN. Tot slot nog je partijtje. Lieverd, je had een week lang feest; we vierden dat je 6 werd.
Terugkijkend denk ik:” Wat was dit mooi, wat voelt dit goed, wat is dit bijzonder”. ik heb genoten van jouw verjaardagsbeleving. Supertrots voel ik mij dat de band met jouw (bio) ouders zo is dat we op deze manier jouw verjaardag kunnen vieren. Maar emotioneel werd ik van het appje wat wij ’s avonds ontvingen van je vader met lovende woorden over ons gezin en de liefde voor elkaar (en dus ook voor jou) die hij hier voelde. En het bloemetje met een prachtig beschreven kaartje wat je moeder voor ons meenam. Dat waren wellicht mijn mooiste cadeautjes van dit jaar……………………………
Een trotse , liefhebbende (pleeg) moeder