Frank is erg klein als hij wordt geboren. Ook heeft hij een open gehemelte. Daardoor én doordat hij in zijn eerste levensjaar vaak is opgenomen in het ziekenhuis, loopt hij een taal/spraak achterstand op. Omdat hij de haren uit zijn hoofd trekt en ze opeet, heeft hij niet veel haargroei meer. Vanwege het werk van zijn moeder wordt Frank de eerste tijd verzorgd door een tante. Als moeder na een verkeersongeluk niet meer kan werken komt Frank weer naar huis. Vader woont niet bij Frank en zijn moeder en levert bijna geen bijdrage aan de opvoeding van zijn zoon. Frank is sociaal angstig en schrikt van harde geluiden. Hij is twee jaar als hij, via de kinderarts, geplaatst wordt bij de ouder-kind groep van Kenter Jeugdhulp.
Video-opnames
Aanvankelijk kruipt Frank op de groep in een hoekje. Als er onbekende mensen binnenkomen begint hij te gillen. Moeder en de begeleidster starten met het benoemen en aanpassen van zaken. Dat maakt de wereld van Frank voorspelbaarder. De stem van moeder is bijvoorbeeld hard en luid en daar schrikt Frank van. Als moeder dat op video-opnames terugziet, lukt het haar om zachter te gaan praten. Frank wordt rustiger en niet meer gestoord in zijn spel.
Nieuwe smaken
Frank heeft in het begin moeite met spelen en contacten leggen, maar na verloop van tijd gaat het steeds beter. Samen met moeder en de ambulant werker wordt het eetpatroon thuis inzichtelijk gemaakt en worden veranderingen aangebracht. Moeder ervaart meer gezelligheid tijdens het eten, wat haar motiveert om Frank nieuwe dingen te laten proeven. Frank verandert daardoor van een slechte eter in een peuter die alles probeert.
Veilige en voorspelbare omgeving
Aanvankelijk voelt moeder zich afgewezen door Frank; “Hij luistert naar iedereen, behalve naar mij”. Video-opnames van moeder en Frank laten ook zien dat Frank zijn moeder vaak aankijkt en wel degelijk contact met haar zoekt. Ook imiteert hij haar. Het geeft moeder het gevoel dat ze belangrijk is voor haar zoon en ze gaat daardoor meer samen met hem doen. Door de veranderingen in haar levenspatroon ontstaat een veilige, voorspelbare omgeving voor Frank. Gaandeweg wordt de band tussen Frank en zijn moeder steviger.
Eigenwijze, spontane kleuter
Na een behandelduur van twee jaar is Frank van angstig klein, niet pratend jongentje uitgegroeid tot een eigenwijze, spontane vrolijke peuter met inmiddels een flinke bos haar.
Moeder voelt dat ze is gegroeid in haar contact met Frank. Er is rust gekomen in de thuissituatie, moeder ervaart minder stress en kan zich beter in Frank inleven. Om Frank schoolrijper te maken volgt een periode van een jaar in een behandelgroep. Frank past zich daar goed aan het tempo van de groep aan en begrijpt wat er van hem verlangd wordt. Hij gaat duidelijker praten en zijn werkhouding groeit.
“Het gezin voelt weer als gezin.”
Nu gaat Frank met veel plezier naar de basisschool. Zijn ontwikkeling gaat in kleine stapjes vooruit. Hij eet gevarieerder en meer en daardoor groeit hij goed. Moeder voelt zich meer ontspannen en is zelfverzekerder. Ook heeft ze weer een baan. Dit alles heeft een positief effect op het contact dat ze heeft met Frank. Vader is inmiddels actiever betrokken bij de opvoeding van Frank. Moeder is daar blij om. “Het gezin voelt weer als gezin.”